Centering Pregnancy: Horror of Hoera?

Hoera, ik was voor het eerst zwanger! Na wat bezoekjes bij de gynaecoloog ‘mocht’ ik naar de verloskundige, want alles ging goed. Eenmaal daar, inclusief man, werd me verteld dat ik me in kon schrijven voor Centering Pregnancy. Een fenomeen wat is overgewaaid vanuit Amerika en waarin je tijdens een aantal avondsessies met andere zwangere vrouwen allerlei handige info krijgt die je normaal tijdens een individueel gesprek krijgt te horen.

Met de achterliggende gedachte dat het schijnbaar heel positief uitpakt voor nieuwe mama’s, om lotgenoten te hebben en informatie uit te kunnen wisselen.

Mijn eerste ingeving was: overgewaaid uit Amerika, dat kan niet goed zijn. Fast food, de invloeden van Trump en nog wel meer ellende zijn overgewaaid uit Amerika en daar word ik niet vrolijk van. Uit beleefdheid vroeg ik toch maar wat het inhield. Informatieavonden dus, over wat je allemaal kunt verwachten tijdens je zwangerschap, de bevalling en vlak daarna, maar ook een avond met iemand die over draagzakken zou komen vertellen en een speciale papa-avond. En dat alles voor een clubje van een stuk of 10 andere vrouwen die ongeveer even lang zwanger waren als ik. Mijn nekharen gingen overeind staan; 10 vrouwen die zeker allemaal zouden gaan zeuren over gezwollen enkels, misselijkheid en andere zwangerschapsklachten, terwijl ik me dolgelukkig voelde dat ik eindelijk zwanger was en nergens last van had (dit was toen ik zo’n 7 weken zwanger was, ik wist toen niet wat er nog komen ging, haha), daar had ik echt geen zin in. Ik bedankte dus vriendelijk en we gingen naar huis. Eenmaal thuis zei mijn man dat hem het wel wat leek, zo’n papa-avond, hij had er immers geen verstand van, wie weet was het wel interessant. (ik kreeg al jeuk van het word papa-avond, evenals ik jeuk en braakneigingen krijg van termen als ‘papa-dag, ‘gezellig met de kids’ en ‘bolle toet’) Maar goed, manlief wilde dus wel en ik dacht: als ik niet naar die sessies ga, is het vast raar als hij wel naar de papa-avond wil. Dus ik beloofde dat ik me aan zou melden, het één avond een kans zou geven, maar als het echt zoiets was zoals ik in m’n hoofd had, dat het feest dan echt niet doorging.

En daar ging ik, niet wetende dat dit besluit me het meest gelezen appgroepje aller tijden heeft opgeleverd. En 8 mede-mama’s, al dan niet met ervaring, met een schat aan handige informatie, luisterende oren en gouden tips.

Na avondsessie 1 was ik niet meteen laaiend enthousiast, maar toch wel nieuwsgierig naar al die andere vrouwen met ieder hun eigen, bijzondere verhaal. Maar eigenlijk kwam het echte enthousiasme vooral ná de bevalling, toen we inmiddels een appgroepje hadden opgericht.

Ik noem even wat grappige feiten:

• Voor de bevallingsverhalen moesten we, als we die wilden delen in de appgroep, eerst code groen, oranje of rood typen. Dan wisten de moeders die nog moesten bevallen of ze dat bericht wel, niet of pas na hun eigen bevalling wilden lezen.
• Na een maand of zes kwamen we erachter dat de zoekterm ‘tepel’ 59x in onze appgroep voorkwam, ‘slapen’ 636x, ‘huilen’ 124x en ‘kapot’ 19x
• Je zou denken dat alle moeders die meedoen aan CP (Centering Pregnancy) voor het eerst moeder werden, maar van de 9 moeders hebben er vier hun eerste kind gekregen, vier hun tweede en één moeder zelfs haar 3e kind. Die moeders deden mee omdat ze het zó druk hadden met moeder zijn, dat ze behoefte hadden aan af en toe een avond zonder kind om even bewust bezig te zijn met het feit dat ze weer zwanger waren.
• Iedere moeder heeft haar eigen specialiteit in de appgroep: één moeder noemen we ‘de encyclopedie’ (jep, dat is de moeder van 3 kinderen), één is de ‘meme-mom’ (die heeft allemaal van die fijne, voornamelijk sarcastische plaatjes en spreuken om de appgroep mee op te vrolijken), een moeder met ervaring in de kinderopvang, een moeder die helemaal into vrije school en milieubewuste, natuurlijke oplossingen is (zonder zweverig te zijn), er zijn moeders met bonuskinderen, een moeder die bij haar eerste kind alleenstaand moeder was en nu bij haar tweede kind niet meer, een moeder die logopedist is, moeders die in de jeugdzorg werken, moeders die studeren naast het moeder-zijn, kortom, allemaal interessante, leuke en slimme vrouwen.
• De jongste moeder is 25, de oudste 42
• 2 moeders hebben hun ingevroren moedermelk aangeboden voor mijn dochter, omdat mijn melkproductie niet op gang kwam en hun vriezer eigenlijk te vol lag met voorraad. In de middeleeuwen heette dat een ‘min’, nu reed ik Eindhoven door om ingevroren blokjes melk op te halen.
• Om 4 uur ‘s nachts, wanneer je er helemaal doorheen zit en je niemand meer durft te appen, kun je in onze appgroep altijd wel een lotgenoot vinden die óók haar baby aan het wiegen of voeden is. (gedeelde smart is halve smart, geloof me, zo voelt het echt midden in de nacht!)
• We hebben al meerdere koffiedates achter de rug. Tijdens ons zwangerschapsverlof ging dat iets makkelijker en dan kwamen we met een stuk of 6 kinderwagens een koffietent binnengewalst.
• Ik denk dat we al heel wat bezoekjes aan de huisarts hebben kunnen ontlopen, puur dankzij goede en geruststellende tips van de andere moeders. Ook de nachtapotheek is zelfs al eens vermeden, omdat één van de mama’s nog wel paracetamol zetpillen in huis had om ‘s avonds laat de koorts van andermans (andervrouws?) baby te laten zakken.

Foto’s van onze allerliefste baby’s, verhalen over hoe blij we zijn dat we zoiets moois hebben mogen baren worden gedeeld, maar waar ik vooraf zo bang voor was, maar wat ik nu het allerleukst vind om te doen en te lezen in de appgroep is geklaag en gezeur. Tegen vriendinnen zonder kinderen durf je dat niet, want wie weet willen zij zelf dolgraag kinderen en denken ze: “mens zeik niet zo, je hébt tenminste een kind!” Tegen vriendinnen met kinderen is het vooral leuk als die kinderen ongeveer dezelfde leeftijd zijn, en die vriendinnen heb ik niet. Tegen je moeder kan het niet, want die is zó dolverliefd op haar kleinkind, die wil je geklaag gewoon niet horen, kortom, de CP appgroep biedt uitkomst. Lichamelijke klachten, klachten over kraamverband, baby’s die niet doorslapen, tanden die doorkomen, kinderen die niet eten, borstvoedingstoestanden, flesvoedingstoestanden, luieruitslag, koorts, blauwe plekken, snotneuzen, geen tijd meer voor jezelf, verbouwingen, verhuizingen, werkstress, (schoon)ouders, kraambezoek, hormonen, over werkelijk álles wordt geklaagd en dat is heerlijk. Om te doen, want het lucht ontzettend op, maar ook om te lezen, want je denkt dan “oh, gelukkig, ik ben niet de enige, ik dacht al dat het aan mij/mijn kind lag”. We slepen elkaar er doorheen, er worden tips gegeven (zonder betweterig te doen) en je voelt je niet langer alleen op de wereld met je ellende. (hoewel je ook als je mega trots bent dat je kind weer een ‘trucje’ kan, je dit lekker kan delen in deze appgroep zonder je die ‘mijn-kind-is-vast-hoogbegaafd-kijk-eens-wat-knap’-moeder te voelen )

Kortom: Ben je zwanger en begint je verloskundige over Centering Pregnancy en denk je zo’n moeder te zijn die geen zin heeft in dat geneuzel, geef het een kans, wie weet levert het je net zoiets moois op als het mij heeft opgeleverd. En vind je het niks? Dan verlaat je de club en ga je gewoon voor de individuele afspraken.

En die papa-avond? Die ging niet door omdat er te weinig aanmeldingen waren. (één om precies te zijn, van mijn man) En mijn man? Die is de beste papa, ook zonder die papa-avond. Vaderinstinct zal dus ook wel bestaan, hoewel wij in ons appgroepje de complottheorie hebben dat onze mannen stiekem ook een appgroepje hebben. En we denken ook precies te weten wat daar zoal besproken wordt.

Een aantal leuke afbeeldingen, gedeeld in onze appgroep: